تلویزیون چیست؟
اگر نگاهی به دیکشنری بیندازیم، با این تعریف مواجه می شویم که
تلویزیون (Television) یک سیستم الکترونیکی است که
تصاویری گذرا
از اجسام ثابت یا متحرک همراه با صدا و از طریق سیم یا هرگونه وسیله مرتبط انتقالی
دیگر را به صورت امواج الکتریکی دریافت و پخش می کند.
یک تلویزیون از بخش های سخت افزاری (و در برخی مدل ها نرم افزاری)
متنوعی تشکیل شده است که
به صورت پیوسته و هم زمان کار می
کنند تا سیگنال الکتریکی را به تصویر و صدای مناسب تبدیل کنند.
بخش های مختلف در انواع تلویزیون را به روش های مختلفی می توان
دسته بندی کرد؛
اما در یک دسته بندی کلی می توان
آن ها را به صورت زیر بیان کرد:
بخش دریافت کننده سیگنال:
سیگنال الکتریکی ورودی را به روش های مختلفی مانند آنتن، USB، کابل HDMI و… دریافت می کند و آن را به بخش های پردازشی انتقال می دهد.
بخش پردازش سیگنال:
سیگنال های وارد شده به تلویزیون را از بخش
دریافت کننده سیگنال دریافت می کند و
پردازش های
لازم را روی آن به گونه ای انجام می دهد که سیگنال ها به تصویر یا صدای اولیه
تبدیل شوند و
سپس هر سیگنال
را به بخش نهایی خروجی ارسال می کند.
بخش پخش کننده:
این بخش شامل پنل های نمایشگر و پخش کننده های صوتی است.
سیگنال پردازش شده وارد این بخش می شود و سپس به صورت تصویر و صدا به نمایش گذاشته می شود.
تلویزیون ها در فرمت های مختلفی وجود دارند و از فرمت استاندارد شروع می شوند و به HD و Full HD ختم می شوند. در فرمت استاندارد، پیکسل های افقی تصویر 720 و عمودی 480 است و در HD این ارقام 1280 افقی و 720 عمودی اش هست. بنابراین کیفیت فرمت HD از کیفیت فرمت استاندارد بیشتر است. چرا که پیکسل آن بالاتر است. این رقم ها در فرمت Full HD ، شامل 1920 در 10802 می باشد که نشان از آن دارد که این فرمت بهترین کیفیت تصویر را ارائه می دهد.
تلویزیون های LCD رایج‌ترین نوع تلویزیون‌های موجود در بازار است و به دلیل تنوع قیمت و اندازه، میان کاربران محبوبیت خاصی دارد. در این نوع تلویزیون ها، مصرف برق کمتر از تلویزیون های عادی است. کیفت تصاویر نیز بالاتر است و مهم تر از همه اینکه نسبت به تلویزیون های عادی اشعه های خطرناکی منتشر نمی کنند که به چشم آسیب بزند.
اما این نمایشگر ها یک مشکل دارند و آن هم طول عمر کمتر نسبت به تلویزیون های عادی است که طول عمر در LCD ها حدود 16 هزار ساعت است ولی تلویزیون های عادی میانگین 30 هزار ساعت کار می کنند.
HD مخفف کلمه انگلیسی High Definition به معنای کیفیت بالاست. تلویزیون های HD ، تلویزیون هایی هستند که دارای کیفیت صدا و تصاویر بهتر از تلویزیون های عادی هستند. در این تلویزیون ها قابلیت اتصال به دستگاه های الکترونیکی مانند کامپیوتر وجود دارد. تصاویر شفاف، نمایش رنگ بیشتر، طول و عرض بیشتر تصاویر و صدای باکیفیت از چند کانال از ویژگی های عمده این تلویزیون ها می باشد.
فناوری OLED موجب شده است که پدیده ای در دنیای تلویزیون ها به وجود آید. چرا که این تلویزیون ها ضخامتی به اندازه ی یک برگه کاغذ دارند و بسیار سبک هستند. در کنار اینکه مصرف بسیار پایینی دارند. این تلویزیون ها از تلویزیون ها ال سی دی و ال ای دی پیشی گرفته اند و آن ها را به رده دوم و درجه دوم از بهترین تلویزون ها رسانده اند.
درخشندگی بیشتر در مقایسه با سایر فناوری‌های نورپردازی از پشت، سرعت بالای بازسازی صفحه و واکنش سریع‌تر به تغییر سیگنال‌ها که باعث می‌شود این تلویزیون برای نمایش فیلم‌های سینمایی ایده‌آل باشد، مقاومت زیاد در برابر ضربه و چرخش‌های ناگهانی، کارایی بالا در دماهای مختلف و شرایط گرمایی نامناسب و مصرف پایین انرژی به علت عدم استفاده از نور پسزمینه از دیگر ویژگی های تلویزیون های OLED است.
پلاسما ها از تنوع کمتری به نسبت تلویزیون های LCD برخوردارند. اما یک سری مزایا دارند که آن ها عبارتند از: تلویزیون ها دارای زاویه دید 180 درجه ای هستند که می توان در هر جای خانه که نشسته باشید تصاویر را به درستی ببینید. روشنایی تصاویر در پلاسماها به صورت خودکار با روشنایی محیط تطابق پیدا می کند. پلاسما ها بسیار باریک هستند اما مصرف برق آن ها به نسبت LCD ها بالاتر است.
این تلویزیون ها در واقع نسل جدید از تلویزیون های LCD هستند که تابش نور در آن ها متفاوت است با تلویزیون های ال سی دی. همین امر موجب شده است که کیفیت تصاویر در ال ای دی ها بسیار متفاوت باشد با تصاویر در ال سی دی. تلویزیون‌های LED در مقایسه با LCDها از کنتراست تصویر بهتری برخوردارند. نمایشگر‌های LED با بهره‌گیری از فناوری نورهای رنگی یا RGB می‌توانند از طریق تنظیم نوری که از پشت صفحه‌نمایش می‌تابد، رنگ‌های حقیقی تصویر را به نمایش درآورند. لذا درجه دقت رنگ در ال ای دی ها بالاتر از ال سی دی هاست. اندازه تلویزیون‌های LED بین 40 تا 70 اینچ متغیر است و کمترین ضخامت آنها به 2.5 سانتی متر می رسد. طول عمر در ال ای دی ها بسیار بالاست و تا حدود 100 هزار ساعت می رسد. مصرف برق در تلویزیون های ال ای دی، کمترین مصرف در بین تمام تلویزیون های HD است. و این باعث می شود که به مسأله آلودگی هوا نیز کمک شود چرا که مصرف کمتر میزان تشعشع کربن و تولید گرما را کاهش می دهد. علاوه بر این در ساخت این تلویزیون ها از جیوه استفاده نمی شود لذا از بین بردن تلویزیون های خراب شده به طبیعت ضرر نمی رساند.
تلویزیون های سه بعدی جدا از دو بعدی که تلویزیون های HD به نام طول و عرض دارند، یک بعد دیگر به نام عمق دارند که این باعث می شود بیننده فیلم، بازی یا هرگونه تصویر ویدئویی را به صورت بُعد دار و برجسته ببیند. در واقع این تلویزیون ها برای نمایش بعد سوم شان، مغز ما را گول می زنند. در تلویزیون‌های سه بعدی تلاش بر آن است تصاویری ارائه شوند که برای هر چشم در محل متفاوتی قرار داشته باشند تا مغز آنها را به صورت غیرمسطح و عمقدار تشخیص دهد. اینجاست که مغزمان را فریب می‌دهد!
تلویزیون های هوشمند یک گام فراتر از تلویزیون های دیگر هستند و امکاناتی همچون امکانات تلفن های هوشمند دارند. از جمله به اینترنت وصل می شوند، سرویس های آنلاین ویدیوئی ارائه می دهند و ... . آن ها می توانند به کامپیوتر وصل شوند و تبادل اطلاعات کنند. در حقیقت تلویزیون ها هوشمند، سعی می‌کنند دو دنیای برنامه‌های تلویزیونی و اینترنت را به یکدیگر پیوند دهند. در این تلویزیون ها می توانید هر فایل چند رسانه ای را بدون اتصال کابل یا سیم مشاهده کنید. با آن ها می توانید به ایمیلتان وصل شوید. به سایت های شبکه های اجتماعی سر بزنید و... . امروزه اکثر تلویزیون ها هوشمند هستند. و در کل تلویزیون های هوشمند به این مفهوم هستند که آن ها می توانند به اینترنت وصل شوند.
<<جعت استعلام قیمت انواع تلویزیون کلیک کنید.>>